Grote reizen met kleine kinderen

Thomas en Evelyn grepen drie jaar geleden een unieke kans om hun droom werkelijkheid te maken. Elk jaar vertrekken ze met hun drie kleine kinderen op een maandenlange reis. Een droom die door velen gedeeld wordt, maar hoe breng je zoiets in de praktijk? Reizen met kinderen, op hun tempo en volgens hun routine, Thomas en Evelyn delen graag hun ervaring.

FLINKE DOSIS FANTASIE

​Het meest fantastische aan reizen met kinderen vinden we dat je alles (opnieuw) ontdekt door hun ogen. Ze bekijken alles vol verwondering en met eindeloze fascinatie. Bij het kiezen van de foto van de dag, kiezen ze niet voor die prachtige view bovenop de berg, maar voor de dode kikker onderweg. En met een stevige dosis fantasie kan je hen echt bij alles betrekken of voor alles motiveren. We proberen altijd context te creëren alvorens we ergens heen gaan. Dit jaar stond Griekenland op de planning en dus namen we strips en verhalen mee over de Griekse Goden. Zodra de kinderen mee zijn in de verhalen, wordt elk bezoek voor hen een geweldige belevenis: ze herkennen bijvoorbeeld de Griekse Goden op de archeologische sites. Vooraf kiezen we een richting, maar verder leven we van dag tot dag. Veel op voorhand plannen heeft toch geen zin als je drie kleine kinderen meeneemt, je weet immers nooit waar je aan toe zal zijn de dag nadien.

WEINIG RIJDEN, VEEL DOEN

We reizen altijd onder het motto ‘zo weinig mogelijk rijden en zo veel mogelijk doen’. Dat kwam deze reis dan neer op (eens ter plaatse) gemiddeld 33km/dag en een totale afstand van 7642km (wagen) + 1308km (ferry). Ter plaatse gaan we vooral veel wandelen en veel fietsen. Maar ook klimmen, suppen en tennissen zijn activiteiten die we graag doen en waarvoor we al het materiaal mee hebben in de camper. Tijdens de reis zelf proberen we graag nieuwe dingen uit, zo leerden we deze reis bijvoorbeeld snorkelen en kiten. We voorzien natuurlijk ook veel tijd om te spelen. Standaard nemen we speelgoed zoals lego en kleurboeken mee. Daarnaast mag elk kind zelf een valiesje vullen met hun favoriete spullen. En we zien ook dat ze daar graag naar teruggrijpen als ze wat tijd voor zichzelf willen. Desondanks al die opties biedt vooral de natuur veel speelmogelijkheden voor onze kinderen. Ze kunnen zich eindeloos verliezen in wat ze om zich heen vinden en zien. De beklimming van de Olympus bijvoorbeeld (17km, 1300 hoogtemeters) wandelden ze helemaal uit met het vooruitzicht sneeuw te zien en door het gezelschap van twee lieve straathonden die het traject graag meewandelen met toeristen. In musea maken we een fotozoektocht met de brochure of tijdens het bezoeken van een “saai” dorp halen we er geocaching bij. Om de maand doen we ook eens een “Kindjesdag”. Dan mogen de kindjes beslissen wat we eten (meestal spaghetti) en welke activiteiten we die dag doen (meestal zwemmen, bomenparcours of rolschaatsen).

ONDERWIJS

Tijdens een wandeling tussen de watervallen in Kroatië zagen we een moedereend met haar kroost. De eendjes vluchtten weg van ons, waarbij één van de kuikens afdreef van de rest van de familie. Het voorval hield de kinderen de hele dag bezig en ’s avonds lazen we in de kinderencyclopedie over “survival of the fittest van Charles Darwin”. Als je hen daar later hoort over vertellen onderling… dat is gewoon fantastisch om te zien. Zo leren de kinderen continu bij. Maar nu Arno zeven is geworden, heeft hij in België leerplicht. Let wel: leerplicht is iets anders dan schoolplicht. In principe kunnen we dus zelf onze kinderen onderwijzen, maar dat zagen we eigenlijk niet zitten. Full time mama en papa zijn is één iets, daarbij ook nog een juf of meester zijn, is weer een heel ander verhaal. Maar onderwijs is belangrijk dus vonden we, in overeenstemming met hun school, een goed systeem bij D-teach. Elke week krijgt Arno les Nederlands en wiskunde via Teams. Op het einde van het schooljaar krijgt hij een test om te zien of hij op niveau is volgens het leerplan. Voordien was het een hele zoektocht, maar sinds Covid is deze manier van les volgen eigenlijk zelfs bijna het nieuwe normaal geworden. In de zomer laten we die lessen ook doorlopen, maar dan volgt Arno, op eigen vraag, Engels. Hij bloeit helemaal open als hij die nieuwe taal meteen kan gebruiken onderweg.

GROOTSTE UITDAGING = SLAAP 

Het allerbelangrijkste on the road voor onze familie is slaap. We waken er zorgvuldig over dat iedereen voldoende slaapt. Met een baby, twee kleuters en twee volwassenen is dat één van de grootste uitdagingen bij lange reizen. Onze slaappatronen verschillen heel erg en routine is dus van belang. De eerste reis hadden we een maand nodig om die routine te vinden, maar intussen is er best veel structuur in ons leven, ondanks het feit dat we ons dagelijks verplaatsen. Wij slapen achteraan, onze zoons in het hefbed boven de cabine en voor de baby bouwen we het salon om tot een park. Tijdens onze laatste reis had Anouk, onze baby die intussen bijna 3 jaar is, wat moeite met slapen. Dat heeft al onze slaappatronen in de war gebracht, waardoor we uiteindelijk onze reis vroeger hebben beëindigd dan gepland. We raakten allemaal oververmoeid.

FULL TIME MAMA & PAPA

Tijdens die maanden on the road zijn we eigenlijk full time mama en papa. Al snel ontwikkelde zich een rolverdeling tussen ons, maar we ondervonden dat we allebei ook wat tijd voor onszelf nodig hebben. Thomas kan zich helemaal verliezen in fotografie en het plannen en verslagen maken van de reis. Evelyn houdt dan weer van handwerk, maar volgt ook cursussen online. Op die manier lukt het ons om ook onszelf dagelijks uit te dagen en voldoening te halen. Elk kind krijgt een eigen dagboekje op reis. Op het einde van de dag bekijken we dan samen de foto’s en mogen ze er elk hun favoriet uitkiezen. Die printen we dan af met een draagbaar printertje en kunnen ze in hun dagboek plakken. Daarbij maken ze dan tekeningen of schrijven we korte herinneringen op. Zo hopen we dat ze ondanks hun jonge leeftijd ook later mooie herinneringen aan de reizen kunnen koesteren.

THUISKOMEN

Eens thuis gekomen is het natuurlijk weer even aanpassen, de kinderen lopen altijd even verloren. Verveling is iets dat wij enkel thuis kennen, nooit op reis. Maar de tijd die we thuis doorbrengen is ook onmisbaar in dit verhaal, de kinderen leren sociale contacten te onderhouden en gaan graag naar school. Het is een blij weerzien met vrienden en familie. En we beginnen meteen de volgende trip te plannen. Zo moet Anouk leren zwemmen en bereiden we ons voor op onze volgende reis richting Scandinavië.

Bedankt om dit prachtige verhaal met de Vanomobil Community te willen delen!
Heb jij ook een reisverhaal die je graag met ons wil delen? Stuur dan gerust een mailtje naar hello@vanomobil.be